ÇALINMIŞ HAYALLERİN KIRK FERYADI

Bir dağ sessizliğini düşlerdim bazı geceler. O dağın heybeti nasıl da güven verici değil mi; öyle de bir sessizliği hak ederdi. Bir gece olsun duymamak için o korkunç sesleri, dağ sessizliğine bile razıydım belki.

Bak orada bir asker duruyor; görsen, dünyayı kurtarmış sanki. Bir an olsun alamıyorum gözümü, o korkusuz ve kendinden emin bakışlarından. Bir yanda saklanmak için iki büklüm olmuş gövdem; diğer yanda annemle planladığım hayaller, aklımın bir köşesinde. Oysaki umudun ucuna saklanmış bizim hayatlarımız. Ki yıkılan her rüya için, şimdi daha da yanıyor içim. Bir yudum su diye feryat ediyorum.

İçim kan ağlıyor, o başka. Vücudum bir başka yanıyor aşkla. Bir muştu arar gözlerim, işitilmeyen sesim ve de hiç dillenemeyen nefesim. Bir anne çığlığı duyulur belki uzaklarda, benim gibi başka bir yürekten. Her yürek kendi nağmesini haykırır yangınına göre. Bir yangın önümde, söndürülmeyi bekleyen. Ve ben, bu daracık kuytuda bir yudum su dileyen… Gözlerim kapanmak üzere. Anladım ki gelecek olan yok ve asker kıpırdayıp yerinden dönmeyecek bana,

biliyorum. Sonsuz yolu vardı oysaki umutlarımın. O asker forması… Ben de giyecektim, söz vermiştim, ilk anneme gösterecektim giyince. İlk onun sesini işitecektim kulaklarımda. Onun sevinç gözyaşları umut olacaktı bana. Hayallerin, yalnızca hayal olarak kalacağını nereden bilebilirdim? Ve askerin adının dahi anılmasına dayanamayacağımı… Kim bilir kaç küçük yüreğin daha hayali böyle kaçılacak anılar hâline geldi. Çünkü bizim ellerimiz, zalimin avuçlarının arasında. Hayallerimizi saklayan, saklayıp kavuran bir avuç toprak ve bir avuç insan ateşin ucunda… Şimdi kaç gözyaşı gerekir, hangi yağmur yıkar bu karanlığı? Toprak temizlenir de kararan hayatlarımızı verebilir mi geri?

Sahi kaç feryadın gücü yeterdi, gerçekleştirmeye bu hayalleri?

Bu kırk yürek duyurabilir miydi, kırık yüreklere sesini? Belki bir yudum serinlik olsun yeterdi.

İÇİNDEKİLER

Ahmet Haşim Sevim	Ümmetimin Savaşlarla Hayatları Kaybolan Çocukları	1
Aslı Bey	Dertname	4
Aynur Bozkurt	Bir Bahar Bir Güze Ne Diyebilir ki?	6
Ayşegül Sandalcı	Rüyamdan Ebu Hudayr’ın Ekmeğine	8
Bayram Günaslan	Savaşın Çocukları	12
Berrin Güngören	Üç Ali	14
Beyza Takta	Savaş Karasının Kirletemedikleri	17
Cemal Arısoy	Pırlanta Gözlerinden Çekilmiş Dünyanın Renkli Mutluluğu	21
Deniz Şakar	Savaş Meydanında Saklambaç	25
Eda Nur	Kalkan Duygu Savaşı	28
Esma Elif Çağlar	Kömürün Yaktığı Yuva	29
Fatma Eyri	Sana da Kalmaz Bu Dünya	31
Fedai Edifoğlu	Ümmetin Kayıp Çocukları	38
Gülseren Ayhan	Korkma	40
Hatice Altunyurt	Dün, Bugün ve Yarın	43
Hatice Özçelik	Artık İcraat Vakti	48
İsmail Cerrah	Filistin’de Bir Çocuk	51
Kübra Aktan	Kocaman Yürekli Çocuk	53
Kübra Duman	Savaşın Çocukları	55
Mehmet Mete	Savaşın Yorgunlarının Çocuklar Olması Çok Acı Bir Durum	57
Muhammed İkbal Demir	Masumiyet Abidesi: Çocuklar	62
M. Naim Yalçınel	Savaş ve Felaketler Sonucu Hayatları Kararan Çocuklar…	67
Nihat Hüseyin	Ümmetin Yitik Çocukları	71
Nur Yıldızoğlu	Asıl Terörist Kim?	75
Nuray Yılmaz	Cennetin Çocuklarına…	77
Rabia Demirtaş	Bir Ölüm müdür Çocukluk?	79
Rabia Nur Ulu	Planlar, Savaşlar ve Çocuklar	82
Rumeysa Küçük	Savaş, Çocukluğum Sizde mi?	86
Sedef Ergin	Her Yalnızlığın Bir Evi Vardır	90
Songül Demir	Kalbinde Sevgiye Yer Aç	94
Sümeyye Aktaş	Olamadım Çocuk	99
Sümeyye Arıcı	Çığlığın	101
Şühedanur Uzun	Savaşı Yanlış Anladılar	103
Tahir Kaya	Umut Işıltısı	106
Tuğba Kaya	Uyanın Ne Olur	109
Uygur Kızı	İşgal Altındaki Doğu Türkistan Çocukları	110
Ümmet Ünüvar	Gülen Bir Kalbin Yanık Tenleri	113
Yakup Çınar	Hasan ile Hassan	118
Zafer Özdemir	Savaşı Sobeleyen Çocuklar	125
Zeynep Ayşe Aydın	Acundan Pâre Pâre	135